journal.lotiel.org

Ord i dag: 1957
Ord totalt: 41001

41001 / 50000 words. 82% done!

Write or die <3

“Kvifor var du i skogen?”

“Eg mÃ¥tte finne noko. Nei, nokon.”

“Kven?”

“Eg trur…” sa kongen. “Eg trur eg hadde ein son. Han blei borte.”

“Når?” sa Heltepetter, som fikk ei dårleg kjensle.

“Det mÃ¥ ha vore… nesten tjue Ã¥r sidan. Nei, søtten-atten.”

“Å,” sa Heltepetter. Han orka ikkje meir av dette.

“Visdomsdragen forklarte ein profesi som sa at eg måtte finne han.”

“Å,” sa Heltepetter. Han lika ikkje heilt at det var to liknande profesiar som han godt kunne passe inn i.

Ord totalt: 37252

37252 / 50000 words. 75% done!

”Vel, du er ikkje heilt helten eg såg for meg heller. Visdomsdragen sa ”stor”, eg trudde han meinte store musklar eller stor krigar, i staden får eg ein stor ølmage. Kor gammal er du uansett?”

”18.”

”Sikker?”

”Ja!”

”Ok, ok, eg er berre van med at heltane mine ljug på seg eit år eller to sånn at dei skal få vere med i krigen. Men eg må bli van med at du ikkje er ein av mine vanlege heltar.”

Ord i dag: 1792
Ord totalt: 39044

39044 / 50000 words. 78% done!

”Gunda!” ropte Heltepetter, og kasta seg over henne. Han såg ikkje ut til å bry seg om alle dei tungt væpna mennene som framleis stod rundt likhaugen. Han ville berre klappe henne ein siste (og første) gong på trynet. Det var mjukt, og varmt, og ho rørde deet så vidt under hendene hans. Tårer starta å rulle nedover kinna til Heltepetter. Gunda hadde forstått han som ingen andre hadde kunna. Ho hadde passa på han då han ikkje kunne forsvare seg mot røvarane. Ho var den beste vennen hans, og han brydde seg ikkje om at ho hadde vore slem mot dei andre grisane. Ho hadde fortent det.

Ord totalt: 36001

Buss igjen. Laayoune-Marrakech. Langt.

”Korleis er det ikkje rettferdig? Du har ikkje gjort anna enn å snuble og sove så lenge denne hustoria har vart!”

”Ok, eg innrømmer at eg har vore meir på bakken enn somme andre, men eg har i alle fall berre blitt skildra som at eg har litt stor mage. Fotonetta har dobbelthake og fikk drosjevogna til å knrie, og Pulsarina var overraskande feminin!”

”Kva med meg?” sa den sure stemma til nettopp Fotonetta.

”Ingenting!” sa Heltepetter. Det funkar aldri, men han kunne berre håpe at ho ikkje hadde høyrd kva han sa, elles var det ute med han. Ho kunne berre setje seg på han, så kunne han vinke farvel til ein statue på torget og heller håpe på ein minnemynt.

Ord totalt: 33364

La igjen pc-en på hotellet. Dagen var full av møte. Nokre handskrivne ord i notatboka.